Wydawca treści
HCVF i ekosystemy reprezentatywne
Wymogiem certyfikacji gospodarki leśnej FSC jest wyznaczanie, identyfikowanie oraz zachowanie lasów o szczególnych walorach przyrodniczych.
Identyfikacja obszarów oparta jest na podstawie „Kryteriów wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych”. Wyróżnia ona następujące kategorie lasów:
1. HCVF 1 – lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych
- HCVF 1.1 – Obszary chronione
- 1.1.a- lasy w rezerwatach przyrody oraz parkach narodowych
- 1.1.b – lasy w parkach krajobrazowych oraz w strefach „ochrony krajobrazowej” parków narodowych i rezerwatów przyrody
- HCVF 1.2 – Ostoje zagrożonych i ginących gatunków
2. HCFV 2 – Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej.
3. HCVF 3 – Obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy
- HCVF 3.1 – Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące
- HCVF 3.2 – Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy
4. HCFV 4 – Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych
- HCVF 4.1 –Lasy wodochronne
- HCVF 4.2- Lasy glebochronne
5. HCVF 6- lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (High Conservation Value Forests) wyznaczane zgodnie z wymogami posiadanego certyfikatu FSC to: obszary chronione w rezerwatach i parkach narodowych, obszary chronione w parkach krajobrazowych, ostoje zagrożonych i ginących gatunków, kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej, ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej, ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lasy wodochronne, lasy glebochronne, lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.
Ekosystemy reprezentatywne są wyznaczane w ramach kryterium 6.4 Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce FSC-NSTD-FM-PL. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach. Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji w naturalnym stanie.
Wybrane mapy przedstawiające wyznaczone na terenie Nadleśnictwa Kalisz lasy o szczególnych walorach przyrodniczych i ekosystemy reprezentatywne znajdują się poniżej.
|
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych -HCVF |
|
||||||
|
Kategoria |
Nazwa |
Powierzchnia (ha) |
Liczba |
Km |
|||
|
HCVF 1.1. a |
Lasy w rezerwach przyrody |
21,4 |
2 |
0 |
|||
|
HCVF 1.1. b |
Lasy w parkach krajobrazowych |
0 |
0 |
0 |
|||
|
HCVF 1.2 |
Ostoje zagrożonych i ginących gatunków |
134,67 |
5 |
0 |
|||
|
|
Razem |
156,07 |
7 |
0 |
|||
|
HCVF 3.1 |
Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące (w tym wybrane siedliska priorytetowe): |
0 |
0 |
0 |
|||
|
|
Siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - A |
0 |
0 |
0 |
|||
|
|
Siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - B |
0 |
0 |
0 |
|||
|
HCVF 3.2 |
Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy |
0 |
0 |
0 |
|||
|
|
siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - A |
0 |
0 |
0 |
|||
|
|
siedliska przyrodnicze w stanie zachowania -B |
13,75 |
10 |
0 |
|||
|
|
Razem |
13,75 |
10 |
0 |
|||
|
HCVF 4.1 |
Lasy wodochronne |
2 597,98 |
0 |
0 |
|||
|
HCVF 4.2 |
Lasy glebochronne |
2 154,43 |
0 |
0 |
|||
|
|
Razem |
4 752,41 |
0 |
0 |
|||
|
HCVF 6. |
Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności: |
|
|
|
|||
|
|
cmentarze |
|
0 |
0 |
|||
|
|
stanowiska archeologiczne |
|
1 |
0 |
|||
|
|
grodziska |
|
0 |
0 |
|||
|
|
parki podworskie |
|
0 |
0 |
|||
|
|
pomniki przyrody |
|
9 |
0 |
|||
|
|
kapliczki |
|
20 |
0 |
|||
|
|
drogi brukowe |
|
0 |
0 |
|||
|
|
ogrody dendrologiczne/botaniczne, arboreta |
|
0 |
0 |
|||
|
|
ścieżki przyrodniczo-leśne |
|
2 |
4 |
|||
|
|
Inne (należy wyszczególnić) |
|
6 |
0 |
|||
|
|
Razem |
|
38 |
4 |
|||
Materiały do pobrania
-
Ekosystemy reprezentatywne (PDF, 756k)
-
HCVF 1.1. (PDF, 1,6MB)
-
HCVF 3.2 (PDF, 667k)
-
HCVF 4.2 (PDF, 1,6MB)
-
HCVF 4.1 (PDF, 1,7MB)
-
HCVF 6 (PDF, 674k)
-
HCVF 1.1.a Lasy w rezerwatach przyrody (DOCX, 15k)
-
HCVF 3.2. Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy - siedliska przyrodnicze w stanie zachowania B (DOCX, 16k)
-
HCVF 4.1 Lasy wodochronne (DOCX, 133k)
-
HCVF 4.2 Lasy glebochronne (DOCX, 88k)
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Hodowla lasu
Hodowla lasu
SELEKCJA I NASIENNICTWO
Działania z zakresu nasiennictwa i selekcji w Nadleśnictwie Kalisz zostały zawarte w:
- Programie zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew leśnych na lata 1991-2010 oraz w
- Programie zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew w Polsce na lata 2011-2035 I etap realizacji lata 2011-2021
Baza nasienna Nadleśnictwa położona jest w zasięgu regionu nasiennego 354 i 452.
Podstawą bazy nasiennej dla nadleśnictwa są gospodarcze drzewostany nasienne oraz źródła nasion.
Wykazana poniżej baza nasienna zaewidencjonowana jest w Krajowym Rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego.
Drzewostany nasienne gospodarcze:
Drzewostany nasienne gospodarcze stanowią w przypadku nadleśnictwa podstawową bazę nasienną. W minionym okresie nadleśnictwo dokonało weryfikacji gospodarczych drzewostanów nasiennych i wg. stanu na 31. 12. 2013 r. posiada ich łącznie 269,95 ha, w tym:
brzozowych 3.74 ha
dębowych 20.67 ha
olchowych 2.62 ha
sosnowych 242.92 ha
Źródła nasion:
Źródła nasion są najniższą podkategorią bazy nasiennej, należącej do kategorii ze zidentyfikowanego źródła. Bazę tę rozpoczęto tworzyć po 2004 r. po wejściu w życie ustawy o leśnym materiale rozmnożeniowym. Zgodnie z wymogami nadleśnictwo uznało i zarejestrowało 6 źródeł nasion następujących gatunków drzew leśnych: dąb czerwony, jesion, klon, lipa, jawor, grab.
Opisana baza nasienna zabezpiecza zapotrzebowanie nadleśnictwa na materiał sadzeniowy głównych gatunków niezbędnych do wykonania odnowień i zalesień. Jedynym mankamentem jest brak dostatecznej bazy nasiennej dębu szypułkowego oraz brak bazy nasiennej dębu bezszypułkowego oraz buka.
Bloki upraw pochodnych:
W Nadleśnictwie Kalisz wyznaczono 169,59 ha bloków upraw pochodnych, z czego jeden sosny z WDN Nadleśnictwa Bolewice (48,11 ha), jeden sosny rychtalskiej z WDN w Nadleśnictwie Syców (79,46 ha), i jeden blok sosny rychtalskiej z PLANT NAS w Nadleśnictwie Syców (42,02 ha).
Do 2012.12.31 założono 57,99 ha upraw pochodnych, z czego 50,78 ha w blokach upraw pochodnych a 7,21 ha poza blokami, w tym:
Uprawy w blokach:
- So WDN Bolewice – 17,43 ha
- So WDN Syców – 26,92 ha
- So PN Syców - 6,43 ha
Uprawy poza blokami:
- So WDN Syców – 7,21 ha.
SZKÓŁKARSTWO
Nadleśnictwo Kalisz posiada jedną szkółkę leśną w miejscowości Brzeziny przy ul. Kordeckiego 4.
Szkółka Długosz założona została w 1989 roku. Położona jest na terenie Obrębu Pieczyska leśnictwa Zajączki. Powierzchnia całkowita 823 ary, powierzchnia produkcyjna 440 ary. Szkółka składa się z czterech kwater, dwóch pasów podokapowych do produkcji jodły i buka o łącznej powierzchni 1,80 ara i inspektu o powierzchni 2 ary. Gleby szkółki to piaski słabo gliniaste i gliniaste lekkie.
W 2009 roku nadleśnictwo opracowało „Perspektywiczny Program Produkcji Szkółkarskiej na lata 2009 – 2015". Od 2012 roku powierzchnia produkcyjna szkółki – wynosi 3,90 ha.
Szkółka wyposażona jest w sprzęt do uprawy gleby, wysiewu nasion, nawadniania, pielęgnacji i ochrony sadzonek. Zebrane nasiona wysiewamy na szkółce i produkujemy z nich sadzonki 1-roczne, 2-letnie, 3-letnie i 4-letnie drzew i krzewów iglastych oraz liściastych. Materiał, który produkujemy w pełni pokrywa zapotrzebowanie na sadzonki Nadleśnictwa. Nadmiary sadzonek Nadleśnictwo sprzedaje odbiorcom indywidualnym oraz innym jednostkom Lasów Państwowych.
ODNOWIENIA I ZALESIENIA
Odnowienie lasu oznacza zakładanie nowych drzewostanów, mających zająć miejsce dotychczasowych, ustępujących bądź to w toku użytkowania przy zastosowaniu określonych rębni, bądź też zniszczony przez klęski elementarne, pożary lub śniegi, żer owadów, masowe występowanie grzybów pasożytniczych, lawiny itp.
Zalesienia to zakładanie nowych drzewostanów na gruntach rolnych lub innych nie użytkowanych rolniczo.
Wyhodowane w szkółkach sadzonki trafiają do wszystkich leśnictw na zakładane corocznie nowe uprawy oraz między innymi do prywatnych właścicieli lasów. Około 20% wszystkich odnowień w Nadleśnictwie stanowią odnowienia naturalne sosny na powierzchniach otwartych. Eliminuje to etap produkcji sadzonek, stres, któremu ulegają sadzonki przy przesadzaniu ze szkółki oraz zmniejsza degradację środowiska leśnego. Jesteśmy dumni z powstałych w ten sposób samosiewów sosnowych
