Wydawca treści
Zagrożenie pożarowe
Ogień to niebezpieczne i nieprzewidywalne zjawisko fizyczne, które staje się groźne, gdy zapominamy o podstawowych zasadach ochrony przeciwpożarowej.
Zanim wybierzesz się na leśną wędrówkę (szczególnie latem) sprawdź czy Twoja obecność nie będzie stanowiła zagrożenia dla lasu.
Zagrożenie pożarowe w łatwy sposób można sprawdzić na mapie, zamieszczonej w linku. Zapraszamy!
Mapa zagrożenia pożarowego - link
Ogień to niebezpieczne i nieprzewidywalne zjawisko fizyczne, które staje się groźne, gdy zapominamy o podstawowych zasadach ochrony przeciwpożarowej. Bogate w masę organiczną środowisko lasu czy łąki to ogromny magazyn materiału łatwopalnego. Szczególnie ma to znaczenie w okresie wiosennych i letnich susz. Nie rzadko wilgotność ściółki spada wówczas poniżej 10% tworząc idealne warunki do powstania pożaru. Czynnik termiczny, jakim może być zwykły niedopałek papierosa rzucony w łatwopalne otoczenie to często początek końca czegoś, co jeszcze do niedawna było bogatą w życie biologiczne łąką czy lasem cieszącym nasze oczy od dziesięcioleci.
Przepisy dotyczące funkcjonowania ochrony przeciwpożarowej ustalają dla kierowników jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych wytyczne dotyczące działań mających na celu ograniczenie skutków pożarów, szczególnie niedopuszczenie do znacznego ich rozwoju. Działania w tym zakresie mają na celu między innymi zapewnienie szybkiego wykrywania pożarów i alarmowania o ich powstaniu właściwych jednostek ratowniczych, a także umożliwienie szybkiego i skutecznego gaszenia pożarów przez jednostki ochrony przeciwpożarowej i siły własne.
W okresie akcji bezpośredniej, która trwa od marca do października w siedzibie Nadleśnictwa w miejscowości Szałe uruchamiany jest Punkt Alarmowo Dyspozycyjny, którego zadaniem jest przekazywanie informacji o zagrożeniu pożarowym i koordynowanie akcji gaśniczych. Punkt Alarmowo Dyspozycyjny nadleśnictwa ma łączność drogą radiową i telefoniczną z Punktem Obserwacyjnym, Strażą Pożarną, leśnictwami oraz Leśną Bazą Lotniczą.
W punkcie obserwacyjnym Nadleśnictwa Kalisz w Pieczyskach znajduje się kamera przemysłowa monitorująca obszar obrębu Pieczyska oraz sąsiadujące tereny Nadleśnictwa Taczanów i Przedborów. Punkt obserwacyjny należy do zintegrowanej sieci punktów obserwacyjnych Lasów Państwowych. Tereny Nadleśnictwa Kalisz są monitorowane przez punkty obserwacyjne sąsiednich nadleśnictw: w Spóle (N-ctwo Przedborów), w Mikstat (N-ctwo Taczanów), w Petrykach (N-ctwo Grodziec), w Grąbkowie (N-ctwo Turek), w Jasionnej (N-ctwo Złoczew). Punkty obserwacyjne są tak rozmieszczone w terenie, aby zasięgi poszczególnych punktów się krzyżowały, co bardzo ułatwia dokładną lokalizację pożaru.
Dodatkowo w okresie dużego zagrożenia pożarowego Nadleśnictwo organizuje naziemne patrole przeciwpożarowe. Pełnią je stali pracownicy LP i Straż Leśna. Organizowane są na obszarach, przez które przechodzą odcinki dróg charakteryzujące się znacznym natężeniem ruchu ludzi (w celach wypoczynkowo-rekreacyjnych i w poszukiwaniu płodów runa leśnego). Patrolowane są także obrzeża lasów w okresie wypalania traw lub innych suchych pozostałości.
W okresie szczególnie dużego zagrożenia pożarowego RDLP w Poznaniu organizuje loty patrolowo-gaśnicze samolotami gaśniczymi z ograniczonym ładunkiem środków gaśniczych za pomocą różnych typów samolotów mających bezpośrednią łączność radiową z Nadleśnictwem na paśmie leśnym. Taktyka patrolowania lotniczego jest uzależniona od natężenia występowania okresowych pożarów, charakterystyki terenów leśnych oraz stosowanego sprzętu lotniczego. Ustalone trasy patrolowania uwzględniają faktyczne zagrożenie pożarowe oraz istniejące luki w systemie wykrywania.
Leśne Bazy Lotnicze znajdują się na terenie nadleśnictwa: Taczanów i Oborniki.
Na podstawie dwóch rozporządzeń w sprawie dróg pożarowych: Rozporządzenia MSWiA z dnia 24 lipca 2009 r. (Dz. U. Nr 124, poz. 1030 z dnia 6 sierpnia 2009 r.) i Rozporządzenia MŚ z 22 marca 2006 r. (Dz. U. Nr 58, poz. 405 z dnia 7 kwietnia 2006 r) w Nadleśnictwie Kalisz wyznaczono 19 dojazdów pożarowych. Większość to drogi gruntowe utrzymywane w sposób zapewniający ich przejezdność.
Na terenie Nadleśnictwa Kalisz znajdują się dwie bazy sprzętu do gaszenia pożarów lasów – w leśnictwie Morawin oddz. 126a i w leśnictwie Wróbel oddz. 288f.
Nadleśnictwo posiada samochód patrolowo-gaśniczy wyposażony w moduł gaśniczy wysokociśnieniowy na podwoziu samochodu terenowego Mitsubishi.
Dodatkowo, na wypadek pożaru, do jego gaszenia i dozorowaniu pożarzysk przystępują Zakłady Usług Leśnych – na podstawie umów podpisanych z Nadleśnictwem.
System monitoringu, jaki funkcjonuje w Lasach Państwowych ma za zadanie jak najwcześniejsze wykrycie pożaru lasu. Czas ma kluczowe znaczenie przy podjętej akcji gaśniczej. Im wcześniej jednostki straży pożarnej dotrą na miejsce pożaru tym większe szanse na szybkie ugaszenie pożaru i minimalizację strat.
Wynikiem coraz sprawniejszego systemu obserwacyjnego Lasów Państwowych jest wyraźne zmniejszenie się powierzchni pożarów. Liczba pożarów zależy w dużej mierze od pogody i utrzymujących się okresów bez opadów.
Nadleśnictwo prowadzi również w szerokim zakresie akcję profilaktyczno - propagandową poprzez wywieszanie tablic informacyjnych.
Lasy Nadleśnictwa Kalisz należą do I kategorii zagrożenia pożarowego, co oznacza najwyższe zagrożenie pożarami. Wpływ na to ma udział siedlisk borowych, bliskość aglomeracji miejskiej i zwiększoną penetracją lasu przez ludność.
W okresach dużej suszy Nadleśniczy może wprowadzić stały lub okresowy zakaz wstępu do lasu. Gdy wilgotność ściółki leśnej przez 5 kolejnych dni jest poniżej 10 % wprowadza się zakaz wstępu do lasu.
Nadleśnictwo Kalisz położone jest w 26. strefie prognostycznej bieżącego zagrożenia pożarowego. Meteorologiczny Punkt Prognostyczny (MPP) znajdujący się w miejscowości Pieczyska ustala stopień zagrożenia pożarowego dla następujących nadleśnictw: Antonin, Kalisz, Przedborów, Syców i Taczanów.
W latach 2003-2012 na terenie Nadleśnictwa Kalisz powstało 180 pożarów o łącznej powierzchni 56,17 ha.
Pożary w grupach w zależności od wielkości powierzchni przedstawiają się następująco:
- ugaszone w zarodku o powierzchni do 0,05 ha - 87
- małe o powierzchni od 0,06 do 1,00 ha - 82
- średnie o powierzchni od 1,01 do 10,00 ha - 10
- duże o powierzchni od 10,01 do 100 ha - 1
Przeciętna powierzchnia 1 pożaru w minionym 10 leciu wyniosła 0,31 ha .
Największy powierzchniowo pożar miał miejsce w 2003 roku w leśnictwie Orla Góra i objął powierzchnię 12,50 ha w tym pożar całkowity drzewostanu 9,80 ha. Pożar powstał w młodniku - So 18 lat, bon. II 5, zadrzewienie 0,9, Bśw. Warunki panujące w dniu pożaru oraz brak innych powodów przebywania w tym rejonie ludzi sugeruje jako przyczynę podpalenie.
Leśnicy kaliscy zwracają się z prośbą do wszystkich korzystających z lasu o zachowanie szczególnej ostrożności w lesie i natychmiastowym informowaniu o powstałym zagrożeniu.
Najnowsze aktualności
Uratowany bielik odleciał ku wolności
Uratowany bielik odleciał ku wolności
Dzięki wspólnym wysiłkom leśników z Nadleśnictwa Włoszakowice, pracowników Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu oraz ornitologów z Komitetu Ochrony Orłów odnaleziony niespełna dwa tygodnie temu bielik odleciał ku wolności. To najlepszy gest jaki możemy zrobić dla przyrody, zwłaszcza dziś kiedy obchodzimy Światowy Dzień Ziemi.
Leśnicy z Nadleśnictwa Włoszakowice na swoim terenie znaleźli osłabionego bielika, który nie potrafił wzbić się w powietrze i zachowywał się nienaturalnie. Dzięki pomocy ornitologów z Komitetu Ochrony Orłów ptak został odłowiony i odwieziony do Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu.
Tam przez 10 dni pod czujnym okiem Henryka Mąki, specjalisty od ptaków drapieżnych, dochodził do siebie. Okazało się, że ptak był otruty.
- Bezpośredni kontakt z człowiekiem dla ptaków, ale i dla każdego dziko żyjącego zwierzęcia, jest niebywałym stresem. Dlatego niezmiernie ważne jest to, aby nasza pomoc opierała się przede wszystkim na wiedzy, a nasze działania żeby były szybkie, zdecydowane i skutecznie – mówi Henryk Mąka ze Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu.
Na szczęście w tym przypadku zastosowana terapia witaminowa pomogła i ptak szybko wrócił do zdrowia.
Zanim jednak bielik wzbił się w powietrze, został zaobrączkowany przez dr hab.Tadeusza Mizerę z UP w Poznaniu obrączką Stacji Ornitologicznej PAN w Gdańsku AX3754 oraz czarną obrączką obserwacyjną P945. Dzięki temu miłośnicy ptaków będą mogli śledzić jego dalsze losy.
- Stosunkowo rzadko zdarza się, że udaje nam się wrócić skrzywdzone przez człowieka ptaki szponiaste naturze. Tym razem dzięki szybkiej reakcji i dobrej współpracy ornitologów z Komitetu Ochrony Orłów oraz pracowników Nadleśnictwa Włoszakowice i oczywiście nieocenionej pomocy Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt w Czempiniu rehabilitacja zakończyła się szczęśliwie. Ptak dostał szansę życia w naturze. Miejmy nadzieję, że z niej skorzysta. – przyznaje dr hab.Tadeusz Mizera.
Po obrączkowaniu i przygotowaniu do transportu nasz pacjent udał się w krótką podróż z Czempinia do Nadleśnictwa Włoszakowice, gdzie został wypuszczony w pobliżu miejsca odnalezienia.
- To niebywały widok i niesamowite emocje móc towarzyszyć w takim przedsięwzięciu. To jedno z najważniejszych zadań przyrodników, leśników i ekologów – pomoc zwierzętom, które tego potrzebują i obserwacja, jak wracają w miejsca swojego naturalnego występowania. Warto otym pamiętać zwłaszcza w takim dniu, jak dziś, kiedy obchodzimy Światowy Dzień Ziemi. – dodaje dr inż. Małgorzata Krokowska-Paluszak rzecznik prasowy RDLP w Poznaniu.
Na początku XX w. bielik był w Polsce na krawędzi wymarcia. Jednak, dzięki niezwykłe efektywnym działaniom ochronnym na przestrzeni ostatnich 100 lat jego populacja wzrosła 25-krotnie, w tym dwukrotnie w ciągu obecnego stulecia. W przypadku orła bielika znakomicie sprawdza się ochrona strefowa. Aktualnie w lasach administrowanych przez RDLP w Poznaniu gniazduje 50 par bielików. To doskonały przykład na to jak współpraca pomiędzy naukowcami, leśnikami i członkami Komitetu Ochrony Orłów, przy odpowiednich regulacjach prawnych, może przynieść wymierne korzyści.
Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu gniazduje aż 50 par bielików, posiadających 95 gniazd. Wszystkie gniazda posiadają wyznaczone strefy ochrony. To prawie 3,5 tysiące hektarów lasów pod ścisłym ochronnym nadzorem, gwarantującym bielikom bezpieczeństwo.
Bielik był pierwszym wśród gatunków ptaków szponiastych, którego otoczono ochroną w Polsce. Nastąpiło to już w latach 20. minionego wieku. Był to również pierwszy gatunek, dla którego w latach 70. utworzono strefy ochronne. Wprowadzenie ochrony gatunkowej, zakaz stosowania DDT i ochrony gniazd, połączone z podniesieniem świadomości społecznej spowodowały, iż bielik ma się obecnie bardzo dobrze. Jego liczebność w kraju szacuje się na około 1500 par.
Polska posiada po Norwegii i europejskiej części Rosji trzecią pod względem wielkości populację lęgową bielika na kontynencie.
Bielik to gatunek związany ze środowiskiem wodnym, a nawet morskim. Tam zdobywa pokarm, polując przede wszystkim na ryby. Pełni przy tym bardzo ważną role sanitarną, gdyż wyłapuje ryby chore bądź śnięte. Jego przysmakiem są również ptaki wodne, a zwłaszcza łyski. Zdarza się często, że para bielików współpracuje w polowaniu, zmuszając ptaki wodne do ciągłego nurkowania. Wyczerpane przebywaniem pod wodą ofiary stają się wówczas łatwym do schwytania łupem.
1) Bielik (Haliaeetus albicilla) to duży ptak z rzędu szponiastych, który w ostatnim dziesięcioleciu, dzięki wspólnym wysiłkom członków Komitetu Ochrony Orłów i leśników,
jest w rozkwicie liczebności.
2) Do polepszenia sytuacji bielika przyczyniła się ochrona strefowa. Drzewo z gniazdem zabezpieczone jest w pierwszej kolejności strefą ochrony całorocznej - w promieniu do 200 m od gniazda - w której bez specjalnego zezwolenia zabronione jest wykonywanie jakichkolwiek prac w okresie całego roku.
3) Zakłada gniazdo najczęściej na starych ponad 100-letnich sosnach. Jest gatunkiem silnie związanym ze środowiskiem leśnym położonych w pobliżu jezior i stawów rybnych.
4) W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową, w tym ochroną "strefową", wpisany jest do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt oraz do Załącznika nr 1 do "Dyrektywy ptasiej" Unii Europejskiej.
