Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Hodowla lasu

Hodowla lasu

SELEKCJA I NASIENNICTWO

Działania z zakresu nasiennictwa i selekcji w Nadleśnictwie Kalisz zostały zawarte w:

  • Programie zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew leśnych na lata 1991-2010 oraz w
  • Programie zachowania leśnych zasobów genowych i hodowli selekcyjnej drzew w Polsce na lata 2011-2035 I etap realizacji lata 2011-2021

Baza nasienna Nadleśnictwa położona jest w zasięgu regionu nasiennego 354 i 452.

Podstawą bazy nasiennej dla nadleśnictwa są gospodarcze drzewostany nasienne  oraz źródła nasion.
Wykazana poniżej baza nasienna zaewidencjonowana jest w Krajowym Rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego.

Drzewostany nasienne gospodarcze:
Drzewostany nasienne gospodarcze stanowią w przypadku nadleśnictwa podstawową bazę nasienną. W minionym okresie nadleśnictwo dokonało weryfikacji gospodarczych drzewostanów nasiennych i wg. stanu na 31. 12. 2013 r. posiada ich łącznie 269,95 ha, w tym:
brzozowych 3.74 ha
dębowych  20.67 ha
olchowych 2.62 ha
sosnowych 242.92 ha

Źródła nasion:
Źródła nasion są najniższą podkategorią bazy nasiennej, należącej do kategorii ze zidentyfikowanego źródła. Bazę tę rozpoczęto tworzyć po 2004 r. po wejściu w życie ustawy o leśnym materiale rozmnożeniowym. Zgodnie z wymogami nadleśnictwo uznało i zarejestrowało 6 źródeł nasion następujących gatunków drzew leśnych: dąb czerwony, jesion, klon, lipa, jawor, grab.

Opisana baza nasienna zabezpiecza zapotrzebowanie nadleśnictwa na materiał sadzeniowy głównych gatunków niezbędnych do wykonania odnowień i zalesień. Jedynym mankamentem jest brak dostatecznej bazy nasiennej dębu szypułkowego oraz brak bazy nasiennej dębu bezszypułkowego oraz buka.

Bloki upraw pochodnych:
W Nadleśnictwie Kalisz wyznaczono 169,59 ha bloków upraw pochodnych, z czego jeden sosny z WDN Nadleśnictwa Bolewice (48,11 ha), jeden sosny rychtalskiej z WDN w Nadleśnictwie Syców (79,46 ha), i jeden blok sosny rychtalskiej z PLANT NAS w Nadleśnictwie Syców (42,02 ha).
Do  2012.12.31 założono 57,99 ha upraw pochodnych, z czego 50,78 ha w blokach upraw pochodnych a 7,21 ha poza blokami, w tym:
Uprawy w blokach:
- So WDN Bolewice     –   17,43 ha 
- So WDN  Syców    – 26,92 ha
- So PN Syców -  6,43 ha
   
Uprawy poza blokami:
- So WDN Syców – 7,21 ha.

 

SZKÓŁKARSTWO

Nadleśnictwo Kalisz  posiada jedną szkółkę leśną w miejscowości Brzeziny przy ul. Kordeckiego 4.
Szkółka Długosz założona została w 1989 roku. Położona jest na terenie Obrębu Pieczyska leśnictwa Zajączki. Powierzchnia całkowita 823 ary, powierzchnia produkcyjna 440 ary. Szkółka składa się z czterech kwater, dwóch pasów podokapowych do produkcji jodły i buka o łącznej powierzchni 1,80 ara i inspektu o powierzchni 2 ary. Gleby szkółki to piaski słabo gliniaste i gliniaste lekkie. 
W 2009 roku nadleśnictwo opracowało „Perspektywiczny Program Produkcji Szkółkarskiej na lata 2009 – 2015". Od 2012 roku powierzchnia produkcyjna szkółki  – wynosi 3,90 ha.
Szkółka wyposażona jest w sprzęt do uprawy gleby, wysiewu nasion, nawadniania, pielęgnacji i ochrony sadzonek. Zebrane nasiona wysiewamy na szkółce i  produkujemy z nich sadzonki 1-roczne, 2-letnie, 3-letnie i 4-letnie drzew i krzewów iglastych oraz liściastych. Materiał, który produkujemy w pełni pokrywa zapotrzebowanie na sadzonki Nadleśnictwa. Nadmiary sadzonek Nadleśnictwo sprzedaje odbiorcom indywidualnym oraz innym jednostkom Lasów Państwowych.

 

ODNOWIENIA I ZALESIENIA

Odnowienie lasu oznacza zakładanie nowych drzewostanów, mających zająć miejsce dotychczasowych, ustępujących bądź to w toku użytkowania przy zastosowaniu określonych rębni, bądź też zniszczony przez klęski elementarne, pożary lub śniegi, żer owadów, masowe występowanie grzybów pasożytniczych, lawiny itp.
Zalesienia to zakładanie nowych drzewostanów na gruntach rolnych lub innych nie użytkowanych rolniczo.
Wyhodowane w szkółkach sadzonki trafiają do wszystkich leśnictw na zakładane corocznie nowe uprawy oraz między innymi do prywatnych właścicieli lasów. Około 20% wszystkich odnowień w Nadleśnictwie stanowią odnowienia naturalne sosny na powierzchniach otwartych. Eliminuje to etap produkcji sadzonek, stres, któremu ulegają sadzonki przy przesadzaniu ze szkółki oraz zmniejsza degradację środowiska leśnego. Jesteśmy dumni z powstałych w ten sposób samosiewów sosnowych