Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Nasze lasy

Nasze lasy

Nadleśnictwo Kalisz w całości położone jest na terenie powiatu kaliskiego: Ziemskiego i Grodzkiego, które wchodzą w skład województwa wielkopolskiego. Swoim zasięgiem terytorialnym obejmuje 81.823 ha, 10 gmin powiatu kaliskiego i Miasto Kalisz.

Nadleśnictwo zajmuje pow.  11.023 ha , w tym 10.796 ha stanowią lasy. Lasy nadleśnictwa stanowią jeden obręb  leśny Pieczyska. W skład obrębu wchodzi 8 leśnictw:  Kazala , Orla Góra, Morawin, Winiary, Zajączki, Wróbel, Brzeziny i Wilcze Ługi. Nadleśnictwo położone jest na obszarze 2 różnych krain przyrodniczo-leśnych: IV Krainie Mazowiecko - Podlaskiej, 3 Dzielnicy Równiny Warszawsko- Kutnowskiej, w Mezoregionie Wysoczyzny Kłodawsko - TureckiejIII Krainie Wielkopolsko - Pomorskiej, 9 dzielnicy Kotliny Zmigrodzko - Grabowskiej.
Lasy ochronne (gleboochronne , wodoochronne, ostoje zwierząt chronionych, uszkodzone przez przemysł II strefa, w miastach, wokół miast) stanowią 59% pow. leśnej. Największy kompleks leśny o łącznej pow. ok. 5 tys. ha obejmuje uroczysko Pieczyska i Brzeziny. W kompleksie tym, zlokalizowane są dwa rezerwaty "Brzeziny"- dla paproci długosz królewski i "Olbina" obejmujący jodłę na północnym krańcu zasięgu.
Drugim co do wielkości kompleksem leśnym jest uroczysko Orla Góra o pow. 2.424 ha. Pod względem geomorfologicznym jest to równina ze wzniesieniami w postaci wałów wydmowych, zbudowana z piasków rzecznych dawnych tarasów akumulacyjnych.
Nadleśnictwo Kalisz posiada pewne swoiste cechy, które determinują zarówno zakres prac jak i kształt sporządzanego Planu Ochrony Przyrody. Wyraźne rozciągnięcie obszaru w kierunku północno - południowym, zróżnicowanie geomorfologiczne sprawia, iż na stosunkowo niewielkim terenie posiadamy skrajnie ubogie zbiorowiska Cladonio - Pinetum, jak i wydzielenia jodłowe na granicy północnego występowania w dobrej kondycji zdrowotnej. Ponadto drzewostany nadleśnictwa nie wyróżniają się szczególnymi wartościami tak z punktu widzenia oceny przyrodniczej jak i technicznej. Stąd też, niektóre inwentaryzowane elementy o unikatowych walorach w naszym regionie nie stanowią na tyle cennych wartości przyrodniczych, aby wprowadzić instytucjonalną ochronę prawną.


Dodatkowym elementem wyróżniającym nadleśnictwo jest rozdrobnienie obszaru na ponad 90 kompleksów leśnych. Wynikają z tego powodu pewne trudności organizacyjne, ale przede wszystkim wiąże się to z penetracją przez ludność. Brak stałych ostoi zwierzyny, zagrożenia pożarowe czy zaśmiecanie lasu są skutkiem pełnienia przez lasy tej nieodłącznej funkcji społecznej. Program Ochrony Przyrody Nadleśnictwa Kalisz w swej postaci jest skierowany głównie na zabezpieczanie wszystkich wartościowych przyrodniczo obiektów stanowiących o urozmaiceniu krajobrazu i bioróżnorodności przyrodniczej regionu.