Wydawca treści Wydawca treści

HCVF i ekosystemy reprezentatywne

Wymogiem certyfikacji gospodarki leśnej FSC jest wyznaczanie, identyfikowanie oraz zachowanie lasów o szczególnych walorach przyrodniczych.

Identyfikacja obszarów oparta jest na podstawie „Kryteriów wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych”. Wyróżnia ona następujące kategorie lasów:

1. HCVF 1 – lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych

  •  HCVF 1.1 – Obszary chronione
    • 1.1.a- lasy w rezerwatach przyrody oraz parkach narodowych
    • 1.1.b – lasy w parkach krajobrazowych oraz w strefach „ochrony krajobrazowej” parków narodowych i rezerwatów przyrody 
  • HCVF 1.2 – Ostoje zagrożonych i ginących gatunków

2. HCFV 2 – Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej.

3. HCVF 3 – Obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy

  • HCVF 3.1 – Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące
  • HCVF 3.2 – Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy

4. HCFV 4 – Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych

  • HCVF 4.1 –Lasy wodochronne
  • HCVF 4.2- Lasy glebochronne

5. HCVF 6- lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (High Conservation Value Forests) wyznaczane zgodnie z wymogami posiadanego certyfikatu FSC to: obszary chronione w rezerwatach i parkach narodowych, obszary chronione w parkach krajobrazowych, ostoje zagrożonych i ginących gatunków, kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej, ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej, ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lasy wodochronne, lasy glebochronne, lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.

Ekosystemy reprezentatywne są wyznaczane w ramach kryterium 6.4 Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce FSC-NSTD-FM-PL. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach. Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji w naturalnym stanie.

Wybrane mapy przedstawiające wyznaczone na terenie Nadleśnictwa Kalisz lasy o szczególnych walorach przyrodniczych i ekosystemy reprezentatywne znajdują się poniżej.

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych -HCVF

   

 

         

Kategoria

Nazwa

Powierzchnia (ha)

Liczba

Km

HCVF 1.1. a

Lasy w rezerwach przyrody

21,4

2

0

HCVF 1.1. b

Lasy w parkach krajobrazowych

0

0

0

HCVF 1.2

Ostoje zagrożonych i ginących gatunków

134,67

5

0

 

Razem

156,07

7

0

HCVF 3.1

Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące (w tym wybrane siedliska priorytetowe):

0

0

0

 

Siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - A

0

0

0

 

Siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - B

0

0

0

HCVF 3.2

Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy

0

0

0

 

siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - A

0

0

0

 

siedliska przyrodnicze w stanie zachowania -B

13,75

10

0

 

Razem

13,75

10

0

HCVF 4.1

Lasy wodochronne

2 597,98

0

0

HCVF 4.2

Lasy glebochronne

2 154,43

0

0

 

Razem

4 752,41

0

0

HCVF 6.

Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności:

 

 

 

 

cmentarze

 

0

0

 

stanowiska archeologiczne

 

1

0

 

grodziska

 

0

0

 

parki podworskie

 

0

0

 

pomniki przyrody

 

9

0

 

kapliczki

 

20

0

 

drogi brukowe

 

0

0

 

ogrody dendrologiczne/botaniczne, arboreta

 

0

0

 

ścieżki przyrodniczo-leśne

 

2

4

 

Inne (należy wyszczególnić)

 

6

0

 

Razem

 

38

4

 

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Obiekty edukacyjne Nadleśnictwa Kalisz

Obiekty edukacyjne Nadleśnictwa Kalisz

Obiekty edukacji leśnej nadleśnictwa gdzie prowadzone są zajęcia:

1.    Leśne Centrum Edukacyjne „Las Winiarski".

Zlokalizowane jest w leśnictwie Winiary, w kompleksie leśnym Winiary usytuowanym w granicach miasta Kalisza. W skład niego wchodzi:
a)  Sala edukacyjna, zlokalizowana w budynku leśniczówki, przystosowana do prowadzenia zajęć dla grup 25 – 30 osobowych. Wyposażona jest w następujące gabloty: sosna zwyczajna, szkodniki sosny, szyszki drzew, nasiona i owoce wybranych drzew i krzewów, chrząszcze, motyle dzienne i nocne, przekroje glebowe, tablice opisowe rezerwatu „Olbina", „Brzeziny" i „Torfowiska Lis" oraz sprzęt multimedialny.

b)  Obok sali edukacyjnej znajduje się wydzielony dla celów edukacyjnych dwu hektarowy obszar specjalnie zagospodarowanego lasu. Teren ten wyposażony jest w wiatę, w której zjnajduje się ruszt do grilla, miejsce na ognisko oraz rzeźby przedstawiające zwierzęta leśne – bóbr, borsuk,dzik. Wzdłuż istniejących ścieżek zlokalizowane są instalacje dydaktyczne.

c)  Bezpośrednio obok wyżej opisanego terenu przebiega ścieżka przyrodniczo leśna „Winiary" o długości około 3 km. Na trasie ścieżki znajdują się 34 tablice, które przybliżają naukę o lesie. Pokazują budowę i funkcjonowanie ekosystemów leśnych, produkcyjne i pozaprodukcyjne znaczenie, co zagraża lasom, jak je chronimy i jaka jest rola leśników w gospodarowaniu zasobami przyrody.
Przy Leśnym Centrum Edukacyjnym znajduje się miejsce parkingowe dla samochodów i autokarów. Do LCE można również dojechać komunikacją miejską lub rowerem – trasa rowerowa z Kalisza przez Winiary na Szałe.

Ze względu na umiejscowienie oraz zakres tematyczny jest to najważniejszy obiekt edukacyjny w nadleśnictwie.




2.    Ścieżka dydaktyczna w rezerwacie „Olbina"- aktualnie ścieżka wewnątrz rezerwatu z uwagi na warunki bezpieczeństwa jest zamknięta do odwołania.

Ścieżka ta zlokalizowana jest w leśnictwie Wilcze Ługi. Przebiega przez teren rezerwatu o nazwie „Olbina", który chroni fragment boru mieszanego z udziałem jodły na jej północnym krańcu naturalnego zasięgu. Głównym obiektem ochrony w rezerwacie jest jodła pospolita. Wartość estetyczna i kulturowa krajobrazu rezerwatu jest bardzo wysoka. Jest to, bowiem stary las, w którym rosną okazałe jodły i sosny. Wnętrze lasu ma bardzo zróżnicowany charakter, są tam zarówno miejsca zacienione, pod silnie zwartymi koronami jodeł i świerków jak i odsłonięte polanki z bujnie rozwijającym się młodym pokoleniem lasu. Puszczańskiego charakteru rezerwatowi nadają liczne wywroty, zwalone pnie drzew oraz stojące obumarłe drzewa. Krajobraz urozmaica obecność bagna i małych fragmentów olsu okresowego zalewanego przez wodę. „Ścieżka" biegnąca przez rezerwat ma około 1 km. Na jej trasie usytuowanych jest pięć tablic dydaktycznych, które przybliżają nam otoczenie rezerwatu.
Do rezerwatu można dojechać komunikacją publiczną PKS do miejscowości Pieczyska, przystanek Pieczyska Las a dalej pieszo około 1,5 km lub samochodem do leśniczówki Wilcze Ługi i dalej pieszo około 0,5 km.


3.    Ścieżka leśna w rezerwacie „Brzeziny"

Rezerwat  został utworzony w 1958 r. ze względu na występowanie rzadkiej w Polsce, reliktowej, pochodzącej z ubiegłych epok geologicznych i będącą pod ochroną gatunkową paproci długosz królewski. Stojąc na wyznaczonej ścieżce, można doskonale obserwować skupiska reliktowej paproci długosz królewski.
Dojazd do rezerwatu komunikacją publiczna PKS lub samochodem do miejscowości Brzeziny a dalej pieszo około 1 km.