Wydawca treści
HCVF i ekosystemy reprezentatywne
Wymogiem certyfikacji gospodarki leśnej FSC jest wyznaczanie, identyfikowanie oraz zachowanie lasów o szczególnych walorach przyrodniczych.
Identyfikacja obszarów oparta jest na podstawie „Kryteriów wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych”. Wyróżnia ona następujące kategorie lasów:
1. HCVF 1 – lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji wartości biologicznych
- HCVF 1.1 – Obszary chronione
- 1.1.a- lasy w rezerwatach przyrody oraz parkach narodowych
- 1.1.b – lasy w parkach krajobrazowych oraz w strefach „ochrony krajobrazowej” parków narodowych i rezerwatów przyrody
- HCVF 1.2 – Ostoje zagrożonych i ginących gatunków
2. HCFV 2 – Kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej.
3. HCVF 3 – Obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy
- HCVF 3.1 – Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące
- HCVF 3.2 – Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy
4. HCFV 4 – Lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych
- HCVF 4.1 –Lasy wodochronne
- HCVF 4.2- Lasy glebochronne
5. HCVF 6- lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF (High Conservation Value Forests) wyznaczane zgodnie z wymogami posiadanego certyfikatu FSC to: obszary chronione w rezerwatach i parkach narodowych, obszary chronione w parkach krajobrazowych, ostoje zagrożonych i ginących gatunków, kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej, ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej, ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lasy wodochronne, lasy glebochronne, lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.
Ekosystemy reprezentatywne są wyznaczane w ramach kryterium 6.4 Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki Leśnej FSC® w Polsce FSC-NSTD-FM-PL. W ramach danego obszaru, reprezentatywne przykłady istniejących ekosystemów są zachowywane w stanie naturalnym, stosownie do zakresu działań gospodarczych oraz unikalnego charakteru danych zasobów, a także zaznaczone na mapach. Zarządzający lasami o dużych powierzchniach wyznacza, zachowuje i zaznacza na mapach przykłady istniejących w krajobrazie ekosystemów (tzw. ekosystemy referencyjne, Representative Sample Areas). W pierwszej kolejności, jako ekosystemy referencyjne wyznaczane są powierzchnie w stanie naturalnym lub maksymalnie zbliżonym do naturalnego. Takie obszary, stosownie do ich planów są pozostawione bez ingerencji w naturalnym stanie.
Wybrane mapy przedstawiające wyznaczone na terenie Nadleśnictwa Kalisz lasy o szczególnych walorach przyrodniczych i ekosystemy reprezentatywne znajdują się poniżej.
Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych -HCVF |
|
||||||
Kategoria |
Nazwa |
Powierzchnia (ha) |
Liczba |
Km |
|||
HCVF 1.1. a |
Lasy w rezerwach przyrody |
21,4 |
2 |
0 |
|||
HCVF 1.1. b |
Lasy w parkach krajobrazowych |
0 |
0 |
0 |
|||
HCVF 1.2 |
Ostoje zagrożonych i ginących gatunków |
134,67 |
5 |
0 |
|||
|
Razem |
156,07 |
7 |
0 |
|||
HCVF 3.1 |
Ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące (w tym wybrane siedliska priorytetowe): |
0 |
0 |
0 |
|||
|
Siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - A |
0 |
0 |
0 |
|||
|
Siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - B |
0 |
0 |
0 |
|||
HCVF 3.2 |
Ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy |
0 |
0 |
0 |
|||
|
siedliska przyrodnicze w stanie zachowania - A |
0 |
0 |
0 |
|||
|
siedliska przyrodnicze w stanie zachowania -B |
13,75 |
10 |
0 |
|||
|
Razem |
13,75 |
10 |
0 |
|||
HCVF 4.1 |
Lasy wodochronne |
2 597,98 |
0 |
0 |
|||
HCVF 4.2 |
Lasy glebochronne |
2 154,43 |
0 |
0 |
|||
|
Razem |
4 752,41 |
0 |
0 |
|||
HCVF 6. |
Lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności: |
|
|
|
|||
|
cmentarze |
|
0 |
0 |
|||
|
stanowiska archeologiczne |
|
1 |
0 |
|||
|
grodziska |
|
0 |
0 |
|||
|
parki podworskie |
|
0 |
0 |
|||
|
pomniki przyrody |
|
9 |
0 |
|||
|
kapliczki |
|
20 |
0 |
|||
|
drogi brukowe |
|
0 |
0 |
|||
|
ogrody dendrologiczne/botaniczne, arboreta |
|
0 |
0 |
|||
|
ścieżki przyrodniczo-leśne |
|
2 |
4 |
|||
|
Inne (należy wyszczególnić) |
|
6 |
0 |
|||
|
Razem |
|
38 |
4 |
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Obiekty edukacyjne Nadleśnictwa Kalisz
Obiekty edukacyjne Nadleśnictwa Kalisz
Obiekty edukacji leśnej nadleśnictwa gdzie prowadzone są zajęcia:
1. Leśne Centrum Edukacyjne „Las Winiarski".
Zlokalizowane jest w leśnictwie Winiary, w kompleksie leśnym Winiary usytuowanym w granicach miasta Kalisza. W skład niego wchodzi:
a) Sala edukacyjna, zlokalizowana w budynku leśniczówki, przystosowana do prowadzenia zajęć dla grup 25 – 30 osobowych. Wyposażona jest w następujące gabloty: sosna zwyczajna, szkodniki sosny, szyszki drzew, nasiona i owoce wybranych drzew i krzewów, chrząszcze, motyle dzienne i nocne, przekroje glebowe, tablice opisowe rezerwatu „Olbina", „Brzeziny" i „Torfowiska Lis" oraz sprzęt multimedialny.
b) Obok sali edukacyjnej znajduje się wydzielony dla celów edukacyjnych dwu hektarowy obszar specjalnie zagospodarowanego lasu. Teren ten wyposażony jest w wiatę, w której zjnajduje się ruszt do grilla, miejsce na ognisko oraz rzeźby przedstawiające zwierzęta leśne – bóbr, borsuk,dzik. Wzdłuż istniejących ścieżek zlokalizowane są instalacje dydaktyczne.
c) Bezpośrednio obok wyżej opisanego terenu przebiega ścieżka przyrodniczo leśna „Winiary" o długości około 3 km. Na trasie ścieżki znajdują się 34 tablice, które przybliżają naukę o lesie. Pokazują budowę i funkcjonowanie ekosystemów leśnych, produkcyjne i pozaprodukcyjne znaczenie, co zagraża lasom, jak je chronimy i jaka jest rola leśników w gospodarowaniu zasobami przyrody.
Przy Leśnym Centrum Edukacyjnym znajduje się miejsce parkingowe dla samochodów i autokarów. Do LCE można również dojechać komunikacją miejską lub rowerem – trasa rowerowa z Kalisza przez Winiary na Szałe.
Ze względu na umiejscowienie oraz zakres tematyczny jest to najważniejszy obiekt edukacyjny w nadleśnictwie.
2. Ścieżka dydaktyczna w rezerwacie „Olbina"- aktualnie ścieżka wewnątrz rezerwatu z uwagi na warunki bezpieczeństwa jest zamknięta do odwołania.
Ścieżka ta zlokalizowana jest w leśnictwie Wilcze Ługi. Przebiega przez teren rezerwatu o nazwie „Olbina", który chroni fragment boru mieszanego z udziałem jodły na jej północnym krańcu naturalnego zasięgu. Głównym obiektem ochrony w rezerwacie jest jodła pospolita. Wartość estetyczna i kulturowa krajobrazu rezerwatu jest bardzo wysoka. Jest to, bowiem stary las, w którym rosną okazałe jodły i sosny. Wnętrze lasu ma bardzo zróżnicowany charakter, są tam zarówno miejsca zacienione, pod silnie zwartymi koronami jodeł i świerków jak i odsłonięte polanki z bujnie rozwijającym się młodym pokoleniem lasu. Puszczańskiego charakteru rezerwatowi nadają liczne wywroty, zwalone pnie drzew oraz stojące obumarłe drzewa. Krajobraz urozmaica obecność bagna i małych fragmentów olsu okresowego zalewanego przez wodę. „Ścieżka" biegnąca przez rezerwat ma około 1 km. Na jej trasie usytuowanych jest pięć tablic dydaktycznych, które przybliżają nam otoczenie rezerwatu.
Do rezerwatu można dojechać komunikacją publiczną PKS do miejscowości Pieczyska, przystanek Pieczyska Las a dalej pieszo około 1,5 km lub samochodem do leśniczówki Wilcze Ługi i dalej pieszo około 0,5 km.
3. Ścieżka leśna w rezerwacie „Brzeziny"
Rezerwat został utworzony w 1958 r. ze względu na występowanie rzadkiej w Polsce, reliktowej, pochodzącej z ubiegłych epok geologicznych i będącą pod ochroną gatunkową paproci długosz królewski. Stojąc na wyznaczonej ścieżce, można doskonale obserwować skupiska reliktowej paproci długosz królewski.
Dojazd do rezerwatu komunikacją publiczna PKS lub samochodem do miejscowości Brzeziny a dalej pieszo około 1 km.